Kορίτσι στο ψυγείο, ΕΤΓΚΑΡ ΚΕΡΕΤ, Εκδόσεις Καστανιώτη (2012)

Ραντεβού σήμερα με μία συλλογή από τα καλύτερα διηγήματα του Έτγκαρ Κέρετ, του Ισραηλινού συγγραφέα,.ο οποίος έχει θεωρηθεί ήδη με το πρώτο του έργο, τη συλλογή διηγημάτων Missing Kissinger, από τους κριτικούς λογοτεχνίας ως μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις της περασμένης δεκαετίας.

        Γεννημένος το 1967 στο Τελ-Αβίβ, θεωρείται από τους σημαντικότερους συγγραφείς της νέας λογοτεχνικής γενιάς του Ισραήλ. Το βιβλίο του Missing Kissinger έχει συμπεριληφθεί στα δεκαπέντε σημαντικότερα ισραηλινά βιβλία όλων των εποχών, ενώ ο κριτικός Νισίμ Καλντερόν έγραψε ότι ο Κέρετ είναι «ο Άμος Oζ της γενιάς του». Αξίζει να σημειωθεί ότι για το νέο του αυτό βιβλίο γράφτηκε στην εφημερίδα LA Times ότι «αν υπάρχει χώρος στην καρδιά σου, στο πορτοφόλι σου ή στη λίστα βιβλίων που πρέπει να διαβάσεις για μία και μόνο συλλογή διηγημάτων φέτος, αυτή πρέπει να είναι του Έτγκαρ Κέρετ».

Τι είναι αυτό που δίνει τόση δύναμη στη γραφή του; Μέσα από την ανάγνωση των διηγημάτων του «επικοινώνησα» με ανθρώπους φοβισμένους, ανήσυχους, ποτισμένους με την πικρή γεύση που τους αφήνει η έλλειψη ελπίδας, η αίσθηση στέρησης μιας νέας προοπτικής. Μα καθένας τους κατορθώνει με το δικό του μοναδικό τρόπο να συνεχίσει να ζει.

Ο Κέρετ σε πείθει πως όσο ζοφερή και αν είναι η πραγματικότητά σου, η δύναμή σου υπάρχει μέσα σου για να συνεχίσεις να ζεις. Υπάρχουν οι αμαυντικοί μηχανισμοί που δε θα χτίσουν έναν κόσμο ψευδαισθήσεων μα θα σε βοηθήσουν να χαράξεις το δικό σου μονοπάτι επιβίωσης. Και αυτή η πειθώ έρχεται με τον πλέον απροσδόκητο τρόπο. Με μϊα εφευρετικότητα και σπιρτάδα που μπορεί ακόμα και να κουράσουν ίσως τον αναγνώστη ο οποίος χωρίς να είναι συνηθισμένος σε τέτοιες εκπλήξεις νιώθει μια απροσδιόριστη απορία: Τι γράφει τώρα; Πώς είναι δυνατόν;

Και αμέσως μετά βλέπει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα των ηρώων του η πένα του συγγραφέα - δημιουργού τους. Και διαπιστώνει ότι η ουσία της ζωής ίσως και να είναι αυτό ακριβώς, ο τρόπος που επιλέγεις να αντιληφθείς και να ερμηνεύσεις την πραγματικότητά σου. Χωρίς όμως να κοροϊδεύεσαι, χωρίς αυταπάτες. Με πλήρη συνείδηση του τι αποφασίζεις να δεις και γιατί. Σημειώνω ενδεικτικά το διήγημα με τίτλο «Τίποτα» όπου γνωρίζουμε μια γυναίκα ερωτευμένη με έναν άντρα φτιαγμένο από τίποτα. «Αυτή που είχε πονέσει ήδη από πολλές απογοητεύσεις ήξερε πως η αγάπη αυτή δε θα την προδώσει ποτέ. Τι θα μπορούσε άλλωστε να την απογοητεύσει ξεκλειδώνοντας την πόρτα; Το άδειο διαμέρισμα; Το τίποτα μέσα στα σεντόνια του ανάκατου κρεβατιού;».