«Η πόλις εάλω»

  «Η πόλις εάλω»         

Ο Μάιος έφτασε στο τέλος του με την 29^η ημέρα του να αποτελεί επέτειο μιας σελίδας της ιστορίας μας ως έθνος. Στις 29 Μαίου 1453 ακούστηκε η κραυγή των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης η οποία αποτέλεσε την πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας για 11 αιώνες. Το «κομμάτι» αυτό της ιστορίας μας που διδάσκονται και σήμερα τα παιδιά μας έχει μελετηθεί κάτω από διαφορετικά πρίσματα όπως συμβαίνει με πολλά ιστορικά γεγονότα. Και η επίδραση της Βυζαντινής, όπως χαρακτηρίζεται από τους ιστορικούς, περιόδου στην ιστορική πορεία του έθνους μας έχει προκαλέσει πολλές έριδες και διαμάχες.

                                                                    

Αυτή ίσως η αλήθεια είναι και η πρώτη προσφορά από τις πολλές που προσφέρει η μεέτη της ιστορίας. Γιατί όπου υπάρχει διαφωνία γεννιέται χώρος για σκέψη, για πρόκληση και κινητοποίηση της κριτικής μας ικανότητας αλλά πρώτιστα για σπουδή των γεγονότων αυτών που μπορούν να αποτελέσουν αφορμή μελέτης του σήμερα. 

Αποχαιρετώντας το Μάιο του 2013 σκέφτηκα ότι η «άλωση» μπορεί να έχει πολλές μορφές. Και καλό είναι όχι μόνο να ξέρουμε τι σημαίνει η λέξη αλλά τι εννοιλογικές μορφές μπορεί να αποκτήσει βάσει της «προσωπικότητας» κάθε εποχής.

Κάθε «πόλη» κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από μια μορφή άλωσης. Και είναι αυτή η απάθεια που υιοθετείται ως τρόπος άμυνας από τους πνιγμένους στις υποχρεώσεις ανθρώπους του σήμερα η οποία πυροδοτεί τώρα την πένα μου. 

Ο Σεφέρης είχε πει ότι η μελέτη της ιστορίας καθορίζει τα βήματα του παρόντος και ορίζει τα βήματα του μέλλοντος. Πώς ορίζεται το μέλλον μας από τη μελέτη της άλωσης μιας πόλης; Ορίζεται μόνο αν ανοίξουμε τους πνευματικούς μας ορίζοντες. Ο κόσμος σήμερα θέλουμε να βιώνει μια αρμονική συνύπαρξη χωρίς γεωγραφικά ή στρατιωτικά συμφέροντα. Μα τα συμφέροντα δυστυχώς ακόμα δεν έχουν εκλείψει. Και στέκονται εκεί έτοιμα να αλώσουν τις επιθυμίες μας.

Αυτή τη σκέψη επιθυμώ σήμερα να μοιραστώ μαζί σας. Η «πόλη» μας, η δική μας πόλη είναι το σύστημα που βοηθά τον εαυτό μας να ανθίσει σε ένα ειρηνικό, δημοκρατικό, πολυπολιτισμικό περιβάλλον.

Και το σύστημα αυτό «αλώνεται» καθημερινά από τα εφιαλτικά, επίκτητα, παράλογα συμφέροντα που μάς φορτώνουν μέσα στον μη ήρεμο πια ύπνο μας.

Πριν από 559 χρόνια μια πόλη-πρωτεύουσα, η Βασιλεύουσα όπως έχει μείνει στην ιστορία, αλώθηκε από τους ορατούς τότε εχθρούς της. Ας αποτρέψουμε τις σημερινές εν δυνάμει αλώσεις μας...Καλό μήνα!

ΔΩΣΤΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ

Υπάρχει τρόπος να αγαπήσει το παιδί σας το διάβασμα;;;;; 

Πώς μπορεί ένα παιδί να μάθει να αγαπάει το διάβασμα;;; Να μάθει την αξία ενός βιβλίου; Να νιώσει την ομορφιά μιας ιστορίας;;; 

Δεν υπάρχει παιδί που δε νιώθει όμορφα όταν ακούει ή διαβάζει ένα παραμύθι. Φαναταστείτε πόσο όμορφα θα νιώσει όμως αν γραφτεί μια ιστορία αποκλειστικά για αυτό και τους φίλους του με αφορμή τη γιορτή του ή τα γενέθλιά του. 

Και μια και ανήκω σε αυτά τα 'μεγάλα' παιδιά που όχι μόνο τρελαίνονται να διαβάζουν ή να ακούν ιστορίες αλλά κυρίως να 'φτιάχνουν' ιστορίες με ήρωες τα παιδιά μας, σας το λέω να το ξέρετε. 

Κάντε δώρο στα παιδιά σας και στους φίλους τους τις δικές τους ιστορίες. Το μόνο που χρειάζομαι είναι η επιθυμία σας. Και μετά το μολύβι μου σάς δίνει φτερά και σάς ταξιδεύει στη μαγική χώρα των παραμυθιών. 

Με λένε Μαρία και μου αρέσει να λέω ιστορίες. Ιστορίες για τούρτες, για παιχνίδια, για τον άνεμο, για τα δέντρα, ου ένα σωρό ιστορίες.....

Ιστορίες για όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα όπως η ιστορία που μου ζήτησε η Ιωάννα για το πάρτυ γενεθλίων της....

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από το παραμύθι που γράφτηκε κατά παραγγελία της μικρής μου φίλης Ιωάννας ως δώρο για τα γενέθλιά της που φέτος γίνεται 4 χρονών...

"Τίτλος Πρωτοτύπου: Μια Τούρτα για την Ιωάννα

Μαρία Παπαμαργαρίτη-Μπασινά

Αυτοέκδοση Μάιος 2013, Μαρία Παπαμαργαρίτη-Μπασινά

Παραγγελίες: mpapamar18@gmail.com

Ιστότοπος: http://mpapamar.blogspot.gr

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΜΕΡΙΚΗ Η’ ΟΛΙΚΗ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Η’ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ

ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ.

1

Η ιστορία που θα σας πω είναι για μια τούρτα.

Υπάρχει κανείς που δεν του αρέσει η τούρτα;;; Και μάλιστα όταν έχει σοκολάτα;  Μπορεί να υπάρχει. Δεν ξέρω και στα σίγουρα. Γιατί σε κάποιους αρέσει περισσότερο το παγωτό ή το προφιτερόλ. Αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι μάλλον υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν καθίσει ακόμα να σκεφτούν πώς φτιάχνεται μια τούρτα.

Χμμ... βλέπετε που έχω δίκιο;;; Να σας πω την αλήθεια και εγώ δεν ήξερα καλά καλά. Μέχρι που άκουσα αυτήν την ιστορία. Μια ιστορία για την τούρτα της Ιωάννας. Ποιας Ιωάννας ;;;  Μα της Ιωάννας, της φίλης σας που σήμερα γίνεται 4 χρονών.

Λοιπόν με την τούρτα της Ιωάννας έμαθα πολλά. Έμαθα ότι ......

Εμένα με λένε Μαρία και οι τούρτες μου αρέσουν πολύ. Ειδικά αυτές που έχουν σοκολάτα. Μα πιο πολύ από όλα τα πράγματα του κόσμου μου αρέσουν οι ιστορίες. Όλου του κόσμου οι ιστορίες που είναι ου.... τόσες και άλλες τόσες και άλλες και ακόμα άλλες τόσες. Μου αρέσει να ακούω ιστορίες αλλά πιο πολύ ακόμα μου αρέσει να τις λέω. Να λοιπόν τι έγινε με την τούρτα της Ιωάννας.... "

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ - ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

«Ο άνθρωπος που ξέχασε τη γυναίκα του», 

Συγγραφέας: Τζων Φάρελλ, 

Εκδόσεις: Διόπτρα

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ - Μαρία Παπαμαργαρίτη Μπασινά

Ραντεβού σήμερα μ'ένα βιβλίο που από τον τίτλο του και μόνο προκαλεί έκπληξη, περιέργεια και χαμόγελο. Στο εξώφυλλο αναγράφεται η φράση κριτικής ξένου τύπου ΄Άλλη μια δόση κωμικής μεγαλοφυίας΄. Και πρόκειται όντως για ένα χιουμοριστικό μυθιστόρημα που κατορθώνει να αγγίξει και να προσεγγίσει θέματα διαπροσωπικών σχέσεων που μάς ταλανίζουν καθ’όλη τη διάρκεια του ενήλικου βίου μας με αφοπλιστικό χιούμορ.

Ο ήρωας της ιστορίας μας μάς συστήνεται μέσα από τη συνειδητοποίηση ενώ βρίσκεται στο μετρό ότι δε θυμάται ποιος είναι! Λέξη λέξη βιώνουμε ως αναγνώστες την τρομακτική συνειδητοποίηση του ήρωά μας ότι βρίσκεται μέσα σε ένα πλήθος που κανείς δεν μπορεί αλλά το βασικότερο δεν είναι πρόθυμος να τον βοηθήσει. Ακόμα και ένας παπάς στον οποίο στρέφεται εναγωνίως για βοήθεια του απαντά ‘Και ποιος σήμερα αλήθεια γνωρίζει ποιος είναι;;;’’

Καταλήγοντας σε ένα νοσοκομείο μετά από τη συμβουλή ενός ζητιάνου ανακαλύπτει με τη βοήθεια των γιατρών ότι ‘χτυπήθηκε’ από μια νευρολογική νόσο η οποία προκαλεί αμνησία. Ε’ιναι μια μορφή αμνησίας που προκαλείται ως ένας τρόπος άμυνας του οργανισμού μας απέναντι σε αυτά που μάς προκλαούν στρες και στενοχώρια. Είναι αν μη τι άλλο αφοπλιστική η γνώση που αποκομίζουμε όσον αφορά στο πώς μπορεί να αντιδράσει ο εαυτός μας όταν βρίσκεται ξαφνικά μπροστά σε ένα βουνό δυσκολιών που ασχέτως με το πόσο ευθυνόμαστε για τη δημιουργία τους, η αλήθεια παραμένει. Υπάρχουν και δε θέλουμε να τις ξέρουμε. Επιλέγουμε λοιπόν κατά κάποιο τρόπο να αρνηθούμε τον ίδιο μας τον εαυτό μια και πλέον όχι μόνο δε μάς ευχαριστεί αλλά μάς απωθεί.

Δε θα μπω στις λεπτομέρειες του μύθου και στο πώς θυμήθηκε την οικογένειά του, τη γυναίκα του με την οποία αντάλλαξαν όρκους αιώνιας αγάπης, το περιβάλλον του και τις επιλογές του που τον οδήγησαν στη διαμόρφωσή του. Θα σταθώ όμως στο απαράμιλλο ευφυές χιούμορ με το οποίο ο συγγραφέας μάς διδάσκει . Η ζωή μας όσο χάλια και αν είναι μπορεί πάντα να αλλάξει αρκεί να αποφασίσουμε να τη δούμε και να τη ‘φτιάξουμε’ κάτω από μία άλλη ματιά.

Γελάς όχι γιατί διαβάζεις κάτι αστείο αλλά γιατί καταλαβαίνεις ότι ζούμε τελικά το θέατρο του παραλόγου. 

Μία άριστα δομημένη ζωή μπορεί απλώς να είναι μια φούσκα που θα σκάσει εάν έχουμε πιέσει την ψυχή μας και  την ιδιοσυγκρασία μας για να την αποκτήσουμε βάσει των  επιβαλλόμενων κανόνων. 

Καλή ανάγνωση σε όλους όσους νιώθουν ‘ξένοι’ μέσα στην ίδια τους τη ζωή!

Προτάσεις για λογοτεχνικές αναγνώσεις - ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ , ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ - Η ΜΠΟΥΓΑΔΑ, ΜΑΡΩ ΚΕΡΑΣΙΩΤΗ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΤΙΑ, ΑΝΝΑ ΓΚΕΡΤΣΟΥ-ΣΑΡΡΗ

Αυτή την εβδομάδα προτείνω....

1. Το μυστικό της Έλλης, Εκδόσεις Πατάκη, Συγγραφέας: Θεόδωρος Γρηγοριάδης

Μέσα σε μια Αθήνα που την πνίγει η οικονομική ανέχεια και η απουσία πολιτικής σκέψης, μια γυναίκα καταφέρνει να αρθρώσει τον δικό της λόγο αντίδρασης, να πράξει τη δική της προσωπική επανάσταση. Μια ασυνήθιστη αλληλοεπίδραση ατόμων και χώρων. Μια ερωτική ιστορία με φόντο τον μικρόκοσμο του Ρουφ και του Βοτανικού, που διαδραματίζεται στις απαρχές της οικονομικής κρίσης, η οποία αποβαίνει καθοριστική για την εξέλιξη της ζωής των ηρώων. Ένα μυθιστόρημα λεπτών αποχρώσεων και ιδιαίτερων συγκινήσεων πάνω στην απουσία, την απώλεια, την αναχώρηση, την απρόσμενη αγάπη, την ολοκληρωτική προσφορά.

2. Η μπουγάδα, Εκδόσεις Έναστρον, Συγγραφέας: Μάρω Κερασιώτη

Η γνωστή κεραμίστρια, με το τέταρτο αυτό μυθιστόρημά της καταφέρνει από τη μια να περιγράψει τη δημιουργία της μεσοαστικής τάξης στην Αθήνα της δεκαετίας του ’50 και από την άλλη να ζωντανέψει μια πληθωρική λαϊκή γυναίκα που με τον δικό της τρόπο αφηγείται τη δική της ζωή. Η Αλεξάντρα, πλύστρα μιας ολόκληρης γειτονιάς στη Μεταπολεμική Αθήνα που αλλάζει πρόσωπο, χτίζει τη ζωή της παίρνοντας υλικά από κάθε μέρα που τη βρίσκει ζωντανή.

3.Σχετικά με την Υπατία, Εκδόσεις Κέδρος, Συγγραφέας: Άννα Γκέρτσου Σαρρή

. 

Μια πλάγια αλλά και ιδιαιτέρως ουσιαστική προσέγγιση σε μια γυναίκα και σε μια εποχή. Το τελευταίο μυθιστόρημα –και ίσως το πλέον σημαντικό έργο– μιας αξιόλογης πεζογράφου, που το μεγαλύτερο μέρος του έργου της στηρίχτηκε σε ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα. Αλεξάνδρεια, 415 μ.Χ. Η δολοφονία της φιλοσόφου και μαθηματικού Υπατίας συνταράζει την πόλη. Η στενή της φίλη Ευδοκία συναντά τον Ρωμαίο ανακριτή Μάρκελλο, που έρχεται από την Κωνσταντινούπολη για τη διερεύνηση του φόνου Καταθέτοντας στον ανακριτή για τη βάρβαρη δολοφονία της Υπατίας, θα αναφερθεί στην ίδια τη βαρβαρότητα της εποχής της αντιπαραθέτοντας τις ανθρώπινες αξίες στον πόλεμο των θρησκειών.