Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ - ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

«Ο άνθρωπος που ξέχασε τη γυναίκα του», 

Συγγραφέας: Τζων Φάρελλ, 

Εκδόσεις: Διόπτρα

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ - Μαρία Παπαμαργαρίτη Μπασινά

Ραντεβού σήμερα μ'ένα βιβλίο που από τον τίτλο του και μόνο προκαλεί έκπληξη, περιέργεια και χαμόγελο. Στο εξώφυλλο αναγράφεται η φράση κριτικής ξένου τύπου ΄Άλλη μια δόση κωμικής μεγαλοφυίας΄. Και πρόκειται όντως για ένα χιουμοριστικό μυθιστόρημα που κατορθώνει να αγγίξει και να προσεγγίσει θέματα διαπροσωπικών σχέσεων που μάς ταλανίζουν καθ’όλη τη διάρκεια του ενήλικου βίου μας με αφοπλιστικό χιούμορ.

Ο ήρωας της ιστορίας μας μάς συστήνεται μέσα από τη συνειδητοποίηση ενώ βρίσκεται στο μετρό ότι δε θυμάται ποιος είναι! Λέξη λέξη βιώνουμε ως αναγνώστες την τρομακτική συνειδητοποίηση του ήρωά μας ότι βρίσκεται μέσα σε ένα πλήθος που κανείς δεν μπορεί αλλά το βασικότερο δεν είναι πρόθυμος να τον βοηθήσει. Ακόμα και ένας παπάς στον οποίο στρέφεται εναγωνίως για βοήθεια του απαντά ‘Και ποιος σήμερα αλήθεια γνωρίζει ποιος είναι;;;’’

Καταλήγοντας σε ένα νοσοκομείο μετά από τη συμβουλή ενός ζητιάνου ανακαλύπτει με τη βοήθεια των γιατρών ότι ‘χτυπήθηκε’ από μια νευρολογική νόσο η οποία προκαλεί αμνησία. Ε’ιναι μια μορφή αμνησίας που προκαλείται ως ένας τρόπος άμυνας του οργανισμού μας απέναντι σε αυτά που μάς προκλαούν στρες και στενοχώρια. Είναι αν μη τι άλλο αφοπλιστική η γνώση που αποκομίζουμε όσον αφορά στο πώς μπορεί να αντιδράσει ο εαυτός μας όταν βρίσκεται ξαφνικά μπροστά σε ένα βουνό δυσκολιών που ασχέτως με το πόσο ευθυνόμαστε για τη δημιουργία τους, η αλήθεια παραμένει. Υπάρχουν και δε θέλουμε να τις ξέρουμε. Επιλέγουμε λοιπόν κατά κάποιο τρόπο να αρνηθούμε τον ίδιο μας τον εαυτό μια και πλέον όχι μόνο δε μάς ευχαριστεί αλλά μάς απωθεί.

Δε θα μπω στις λεπτομέρειες του μύθου και στο πώς θυμήθηκε την οικογένειά του, τη γυναίκα του με την οποία αντάλλαξαν όρκους αιώνιας αγάπης, το περιβάλλον του και τις επιλογές του που τον οδήγησαν στη διαμόρφωσή του. Θα σταθώ όμως στο απαράμιλλο ευφυές χιούμορ με το οποίο ο συγγραφέας μάς διδάσκει . Η ζωή μας όσο χάλια και αν είναι μπορεί πάντα να αλλάξει αρκεί να αποφασίσουμε να τη δούμε και να τη ‘φτιάξουμε’ κάτω από μία άλλη ματιά.

Γελάς όχι γιατί διαβάζεις κάτι αστείο αλλά γιατί καταλαβαίνεις ότι ζούμε τελικά το θέατρο του παραλόγου. 

Μία άριστα δομημένη ζωή μπορεί απλώς να είναι μια φούσκα που θα σκάσει εάν έχουμε πιέσει την ψυχή μας και  την ιδιοσυγκρασία μας για να την αποκτήσουμε βάσει των  επιβαλλόμενων κανόνων. 

Καλή ανάγνωση σε όλους όσους νιώθουν ‘ξένοι’ μέσα στην ίδια τους τη ζωή!