'Ο ΠΕΤΡΟΣ & Ο ΛΥΚΟΣ' Θέατρο Κούκλας από το Κουκλοθέατρο της Αλεξίας Αλεξίου
'Ο Πέτρος και ο Λύκος' είναι μία θεατρική παράσταση που ανεβαίνει στο θέατρο ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΚΛΕΣ (Τριπόδων 30, Πλάκα) από το Κουκλοθέατρο της Αλεξίας Αλεξίου και βασίζεται στο ομώνυμο μουσικό παραμύθι του Sergei Prokofiev (Σεργκέι Προκόφιεφ).
Ο Προκόφιεφ (15 Απριλίου 1891-5 Μαρτίου 1953), Ρώσος στην καταγωγή έχει καθιερωθεί ως ένας από τους μεγαλύτερους μουσικούς συνθέτες του 20ου αιώνα με αριστουργήματα μουσικών συνθέσεων(ορχηστρική μουσική, μουσική για πιάνο, όπερες και μπαλέτα) οι οποίες χαρακτηρίζονται από το 'κυριολεκτικά απαράμιλλο, μεταξύ των συνθετών του 20ου αιώνα, χάρισμά του -όπως έχει χαρακτηριστεί- να συνθέτει πρωτότυπες διατονικές μελωδίες'.
Η σύνθεση της μουσικής και του κειμένου του παραμυθιού έγιναν από τον ίδιο το 1936, περίοδο που μεσολάβησε μεταξύ της δημιουργίας δύο γνωστών του μουσικών συνθέσεων για παιδιά, το έργο 65 'Δώδεκα παιδικά κομμάτια για πιάνο' και το έργο 68'Τρία Παιδικά τραγούδια' το οποίο και ολοκληρώθηκε το 1939. Η πρώτη παρουσίαση του έργου πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαΐου 1936στην αίθουσα Φιλαρμονικής της Μόσχας υπό την διεύθυνση του ιδίου.
Θεωρείται ως ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα μουσικά παραμύθια όπου κάθε ήρωας αντιπροσωπεύεται από τον ήχο ενός μουσικού οργάνου. Στην ιστορία μας πρωταγωνιστής είναι ο Πέτρος, ένα μικρό αγόρι που ζει σε ένα σπίτι στο δάσος μαζί με τον παππού του, μία γάτα, ένα σπουργίτι και ένα παπάκι.
Αντιπροσωπευτικό παραμύθι με το κακό να αντιπροσωπεύεται από τον απειλητικό, τρομερό λύκο, ο οποίος καταβροχθίζει το παπάκι και το καλό να θριαμβεύει φέρνοντας τη λύση της πλοκής με το ευτυχισμένο τέλος, αφού ο Πέτρος αναδεικνύεται ήρωας και τελικά κατορθώνει με τη βοήθεια των αγαπημένων του φίλων, της γάτας και του σπουργιτιού, να αιχμαλωτίσουν το λύκο, και το παπάκι να βγαίνει σώο και αβλαβές αφού ο λύκος δε μπορεί τελικά να το χωνέψει, έχει συγκεράσει πολύ επιτυχημένα το ψυχαγωγικό και διδακτικό του χαρακτήρα.
Το επιμύθιο εδώ είναι βασικά το μήνυμα ότι τίποτα όσο τρομακτικό και να είναι δεν είναι ανέφικτο στο να αντιμετωπιστεί. Ο ηρωισμός και η νίκη του ενάντια στο κακό δεν είναι θέμα ηλικίας αλλά ψυχικού σθένους. Οι μικροί μας ακροατές με απλό τρόπο και ομαλά ρέουσα πλοκή γίνονται μάρτυρες της ψυχικής δύναμης του Πέτρου αλλά και του μεγαλείου της συνεργασίας, όταν αυτή μάλιστα στηρίζεται σε κοινό κίνητρο, την αγάπη για τη διάσωση του φίλου και την απόδοση δικαιοσύνης. Ο λύκος διέπραξε αδικία και για αυτό πρέπει να τιμωρηθεί. Ό,τι δεν έχουν καταφέρει οι ενήλίκες, μεγάλοι και γι'αυτό έμπειροι κυνηγοί που επιπλέον του πλεονεκτήματος της εμπειρίας τους διαθέτουν και τον κατάλληλο εξοπλισμό, το κατορθώνει ο μικρός Πέτρος μαζί με τους φίλους του. Η εξυπνάδα του και η εφευρετικότητα της σκέψης του ενεργοποιούνται και οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα:Την αιχμαλωσία του κακού λύκου. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η απόδοση δικαιοσύνης δε γίνεται με τρόπο βίαιο αλλά νόμιμο και αξιοκρατικό. Ο λύκος πρέπει απλά να απομακρυνθεί, να οδηγηθεί σε ένα άλλο δάσος μακριά αφού αποτελεί κίνδυνο για τα μέλη της κοινωνίας τόσο των ανθρώπων όσο και των ζώων. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί τη ζωή του άλλου. Πολύ σημαντική η συνδρομή της μουσικής σε όλη την εξέλιξη του μύθου αφού κάθε ρόλος συνοδεύεται από το μουσικό οργανο του οποίου ο ήχος ταιριάζει στην προσωπικότητα του ήρωα έτσι όπως σκιαγραφείται.
Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τη μαγεία της μουσικής και μαθαίνουν ότι κάθε στιγμή της ζωής μας έχει τη δική της μοναδική μουσική απόχρωση βάσει της συναισθηματικής της φόρτισης.
Θεωρώ ότι αυτή είναι και η σημαντικότερη συνδρομή των μουσικών παραμυθιών. Μας διδάσκουν ότι η μουσική είτε ακούγεται δυνατά είτε όχι, ελλοχεύει και χαρακτηρίζει κάθε στιγμή μας, αρκεί να ανοίξουμε τα αυτιά της ψυχής μας και να θελήσουμε να την αφουγκραστούμε.
Καταπληκτική η παρουσίαση από το κουκλοθέατρο της Αλεξίου. Όλη η παράσταση παρουσιάζεται πάνω σε ένα πεντάγραμμο. Οι μικροί μας θεατές βλέπουν τις νότες να μεταμορφώνονται σε κάθε ένα από τους ήρωες. Και οι δύο συντελεστές της παράστασης (γένους θηλυκού) δραματοποιούν με επιδεξιότητα και ενεργή συμμετοχή το μύθο. Η ωραιότερη στιγμή για τους νεαρούς θεατές έρχεται στο τέλος του έργου όπου όλοι μαζί κάθονται μαζί με τη βοήθεια των συντελεστών να ζωγραφίσουν τους ήρωες του έργου και ο κάθε ένας αναλαμβάνει ένα ρόλο ανάλογα με τη φιγούρα που έχει ζωγραφίσει. Κάποιοι είναι οι κυνηγοί, άλλοι η γάτα, άλλοι ο Πέτρος, άλλοι ο λύκος και ούτω καθεξής. Και με τη συνοδεία μουσικής δραματοποιούν την τελευταία σκηνή του έργου, την εορταστική πορεία μεταφοράς του αιχμάλωτου λύκου σε ένα άλλο δάσος μακριά.
Φεύγοντας, κάθε ένας με τη φιγούρα που ζωγράφισε, χαμογελά ευχαριστημένος που έπαιξε και ο ίδιος έναν από τους ήρωες της όμορφης ιστορίας και αποχαιρετά το χώρο με τις νότες να καθρεφτίζουν το ευτυχισμένο, γεμάτο ικανοποίηση, καθάριο παιδικό βλέμμα.
