ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ 

ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ, Χρήστος Τσιόλκας, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΙΔΑ (2010)

Ραντεβού σήμερα με ένα δυνατό «χαστούκι» το οποίο έφερε στο κέντρο της δημοσιότητας, στη μεγάλη λίστα των υποψηφίων για το βραβείο Man Booker Prize 2010 τον Ελληνοαυστραλό Χρήστο Τσιόλκα. Γεννημένος στη Μελβούρνη το 1965 με αρκετά βιβλία στο ενεργητικό του – τα περισσότερα μεταφρασμένα από τις εκδόσεις Οξύ- ανοίγεται ως συγγραφέας του κόσμου, δίνοντας ελπίδες στην Αυστραλία, μια χώρα που μέχρι σήμερα έχει μόνο ένα Νομπελίστα, για μια αναγέννηση της δικής της λογοτεχνίας. Γνωστός για τον αντικομφορμισμό και την τόλμη με την οποία προσεγγίζει τα θέματα που επιλέγει, θεωρείται αξιόλογος όχι μόνο για τη ρεαλιστική του γραφή μα κυρίως για το τίμημα που καλείται εκάστοτε να ‘αποδώσει ’ στο όνομα διατήρησής του προσωπικού του στυλ γραφής.

 Ένα μπάρμπεκιου αφορμή για συγκέντρωση φίλων με τις οικογένειές τους με οικοδεσπότες τον Ελληνο-Αυστραλό Έκτορα και την Αγγλο-Ινδή γυναίκα του Αίσα. Ένας καβγάς μεταξύ των παιδιών των καλεσμένων με το Χιούγκο να ξεπερνάει κάθε όριο συμπεριφοράς κακομαθημένου παιδιού. Και ένα χαστούκι από πλευράς του Χάρι, ξάδερφου του Έκτορα σε μια προσπάθεια διαχείρισης και λήξης της άσχημης παιδικής συμπεριφοράς. Το πάρτυ διαλύεται. Ο Χιούγκο αποχωρεί με τους γονείς του φανερά ενοχλημένους και η σκυταλοδρομία χαρακτήρων και περιστατικών ξεκινάει.

Κάθε ένας από τους παρευρισκόμενους υιοθετεί μοναδικά ξεχωριστή συμπεριφορά απέναντι σε αυτό το βίαιο περιστατικό και σε κάθε κεφάλαιο αναλύεται μέσα από τη στάση του στην όλη εξέλιξη της ιστορίας ο χαρακτήρας του, η νοοτροπία του, η πολιτιστική του παιδεία.

Είναι ο τίτλος ενδεικτικός του κεντρικού θέματος του μυθιστορήματος του Τσιόλκα; Όχι. Το θέμα του βιβλίου δεν είναι η παιδική ή ενδοοικογενειακή βία. Το θέμα είναι ο άνθρωπος και η ευθύνη του όσον αφορά στην πρόκληση ή προνόηση εξάλειψης κάθε μορφής βίας. Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό θυμάται κανείς αυτό που είχε κάποτε πει ο Γκάντι : «Η άσκηση βίας έχει αποτέλεσμα μα παροδικό. Η ζημιά που προκαλεί είναι μόνιμη». Όλοι οι ήρωες, ενήλικες και παιδιά έχουν πέσει θύματα της βίας που έχει ασκηθεί άμεσα ή έμμεσα στις ζωές τους μα το μήνυμα που δίδεται στο τέλος είναι αισιόδοξο και βαθιά ανθρώπινο.

Οι άνθρωποι πάντα και πρωτίστως θα έχουν ανάγκη για ανθρώπινη επικοινωνία, αλληλοκατανόηση, ομαδικότητα, συνεργασία, επανασύνδεση με το πληγωμένο τους εγώ μα και με τις ξεχασμένες αναμνήσεις τους και τους ανθρώπους τους. Και μέσα στο πολυπολιτισμικό μωσαϊκό στο οποίο έχει μεταμορφωθεί πια η κοινωνία της εποχής μας, το γεμάτο με πλήθος διαφορετικών και πολλές φορές συγκρουόμενων μεταξύ τους απόψεων, ηθικών κανόνων και κώδικων συμπεριφοράς, η αρμονική συνύπαρξη μπορεί να επιτευχθεί.

Ένα βιβλίο μήνυμα για την ομορφιά που κρύβεται στην πολυπολιτισμική επικοινωνία...όλοι είμαστε ισοδύναμα υπεύθυνοι για τη διατήρηση της αξίας της προσωπικής μας κληρονομιάς και τον ταυτόχρονο σεβασμό στην κληρονομιά των άλλων...