ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
Ένα μεγάλο μπράβο στις δραστηριότητες της 'Λέσχης Δημιουργικού Σχολείου' και στους υπευθύνους της, και από πλευράς μου με αφορμή το βιωματικό εργαστήριο-σεμινάριο που παρακολούθησα με θέμα 'Παιχνίδια αυτοεκτίμησης και έλεγχος θυμού' στις 16 & 23/01/2010, το οποίο οργανώθηκε από τις εκδόσεις Πατάκη.
Το σχολείο οφείλει αν μη τι άλλο να είναι δημιουργικό αλλά το ερώτημα κατά πόσο τα καταφέρνει, δυστυχώς στοιχειώνει την καθημερινότητα όλων εμάς των πιστών υπηρετών/υπηρετριών του. Και έτσι μαζευόμαστε σιγά-σιγά, δειλά στην αρχή και σταδιακά όλο και πιο θαρραλέα και ενώνουμε τα θέλω μας και τις φωνές μας και με την κατάλληλη καθοδήγηση και τον απαραίτητο παιδαγωγικό σχεδιασμό η Λέσχη γεννάται. Γινόμαστε μέλη της και φιλότιμες , πραγματικά αξιόλογες προσπάθειες διεύρυνσης των γνωστικών μας πεδίων γίνονται και αισιοδοξία αν μη τι άλλο μας πλημμυρίζει ότι χάρη σε αυτά που τώρα μαθαίνουμε, χάρη σε αυτές τις ιδέες που τώρα ανταλλάσσουμε και βελτιώνουμε αναφορικά με την παιδαγωγική και εκπαιδευτική μας πρακτική και καθημερινότητα, κάτι καλύτερο θα κάνουμε ώστε το σχολείο να είναι δημιουργικό.
Η αισιοδοξία που σε κυριεύει μαθαίνοντας μέσα από αυτά τα σεμινάρια και εργαστήρια σκιάζεται λίγο στην αρχή από την πικρία αυτού του ανομολόγητου, αναπάντητου γιατί...'Γιατί δεν τα κάναμε αυτά στο Πανεπιστήμιο;' ήταν η ερώτηση που ούτε λίγο ούτε πολύ φλερτάραμε όλοι οι συμμετέχοντες στα χείλη μας φεύγοντας στο τέλος του εργαστηρίου. 'Αχ, πόσο πιο ωραία θα ήταν αν ήξερα έστω το ένα δέκατο από αυτά που θα μπορούσα να κάνω για το μάθημα και τους μαθητές μου την πρώτη μέρα που μπήκα στην τάξη' ήταν άλλη μια από τις φράσεις που σιγομουρμουρίζαμε στο διάλειμμα.
Και πάλι όμως το ανθρώπινο δυναμικό εμένα προσωπικά με εξέπληξε ευχάριστα για άλλη μια φορά και επιβεβαίωσε την πίστη μου ότι ο δάσκαλος κατά ένα μεγάλο ποσοστό γεννάται και εν συνεχεία εξελίσσεται και ανελίσσεται ποιοτικά ...γιατί ό,τι ο εμψυχωτής μας κος Ανδρέας Αρματάς μοιράστηκε μαζί μας ήταν η προχωρημένη μορφή του σπόρου αυτού του στριμωγμένου στην ψυχή του εκπαιδευτικού-λειτουργού...ό,τι μας είπε όχι μόνο βρήκε ανταπόκριση αλλά πολλές φορές έδωσε το έναυσμα να εκφραστούν εμπειρίες και προσπάθειες από το πόνημα του καθενός που το ασκεί συνειδητά από την έδρα και μαζί με τα παιδιά, οι οποίες αν μη τι άλλο αποδεικνύουν ότι η δημιουργικότητα είναι στη φύση του εν τη δημιουργία πορευόμενου εκπαιδευτικού...
Και κάτι ακόμα πολύ αισιόδοξο, ότι ο μέσος όρος ηλικίας ήταν σχετικά μικρός, γεγονός που κατά τη γνώμη μου δείχνει ότι ο χώρος της οργανωμένης συστηματικής μάθησης ανανεώνεται από νεοεισερχόμενο κύμα λειτουργών που διψούν να μάθουν, να καταρτιστούν και να είναι δημιουργικοί. Είθε η πνοή δημιουργίας και η δημιουργικότητα που πυροδοτείται εξ αυτής να χαρακτηρίζει τις επερχόμενες γενιές ενηλίκων που τώρα ζυμώνονται στις τάξεις μας του σήμερα και στα επόμενα χρόνια της ενήλικης ζωής τους. Γιατί η μεγαλύτερη ίσως παρεξήγηση που ίσως έχει διατελεσθεί σχετικά με τη λέξη δημιουργικότητα είναι ότι έχει λανθασμένα ταυτιστεί με συγκεκριμένη ηλικιακή κάστα...και αυτό είναι το έγκλημα που διατελείται και σήμερα. 'Δημιούργησε τώρα που είσαι νέος, τώρα που μπορείς' είναι μια από τις χιλιοειπωμένες ατάκες του σημερινού κοινωνικού γίγνεσθαι που διδάσκεται στα παιδιά μας. ΛΑΘΟΣ θα τολμήσω να πω και εγώ λοιπόν και θα αντιπαράξω ' ΠΟΤΕ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΤΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΣΕΤΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΑΣ'.
Αν με ρωτήσει κάποιος τι έμαθα τελικά από αυτό το βιωματικό εργαστήριο, θα πω ότι έμαθα ξανά τι σημαίνει δημιουργικότητα. Δεν έμαθα μόνο ωραία παιχνίδια που μπορώ να εντάξω στο πρόγραμμα διδασκαλίας μου και να βοηθήσω τα παιδιά μας να μορφώνονται ολοκληρωτικά γιατί θυμηθείτε ότι η μόρφωση αυτό ακριβώς είναι, η προσπάθεια συγκρότησης προσωπικότητας ολοκληρωμένης και όχι η παροχή συσσωρευμένων, παρωχημένων ή μη γνώσεων. Δεν έμαθα λοιπόν απλώς να κάνω ένα μάθημα ευχάριστο διανθίζοντάς το με κάποιες ευκαιρίες για τους μαθητές να μάθουν τον εαυτό τους καλύτερα και να εστιάσουν σε αυτόν μαθαίνοντας μέσα από το παιχνίδι να ελέγχουν το θυμό τους, τις αντιδράσεις τους, να ασκούν την αυτοπειθαρχία τους, να συνεργάζονται και να αγαπούν έμπρακτα τους εαυτούς τους χτίζοντας την αυτοπεποίθησή τους και την αυτοεκτίμησή τους.
Έμαθα ότι ουσία ύπαρξης του ρόλου μου είναι πρώτα από όλα να μάθω εγώ μέσα απότο παιχνίδι να καλλιεργώ την αυτοεκτίμησή μου, την αυτοπεποίθησή μου και να αποβάλλω τυχόν παρελθοντικά φαντάσματα που στοίχειωναν την παιδική και όχι μόνο ηλικία. Έμαθα να μη φοβάμαι να είμαι δημιουργική, ένιωσα τη χαρά της αναγέννησης καθώς με κάθε βίωμα κάθε παιχνιδιού αναδυόμουν μέσα από τα στρώματα σκουριάς και σκόνης που λανθασμένα κάποιοι προσπαθούν να τηρήσουν ως πέπλο προστασίας της μαθησιακής διαδικασίας. Έμαθα να τολμώ να παραδέχομαι και να αντιμετωπίζω δραστκά αυτό που πολύ εύστοχα διατυπώθηκε ως παρατήρηση κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου' if something doesn't work you just change the way you do it'. Με απλά Ελληνικά δηλαδή μη φοβάστε την αναποτελεσματικότητα κάποιων μέτρων/μεθόδων σας κατά τη διάρκεια της σκληρής σας εργασίας. Όσοι εργάζονται σκληρά θα συγκρουστούν και με την αποτυχία και με την υποτιθέμενη ή μη αναποτελεσματικότητα και με την στασιμότητα. Μη φοβείτε την αλλαγή και προς θεού μη νιώσετε άσχημα για τον εαυτό σας. Θέλει αρετή και τόλμη η δημιουργία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου