Μουσική σκηνή ' Ακτή Πειραιώς'
Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Ζουγανέλης, Σάκης Μπουλάς, Λάκης με τα Ψηλά Ρεβέρ και Ραλλία Χρηστίδου
Με αφορμή το αγκυροβόλημά μου στην Ακτή Πειραιώς,μοιράζομαι και πάλι κάποιες σκέψεις... Μου άρεσε που μέσα από κάποια τραγούδια ήρθαν συντροφιά μας γυναίκες που κυριάρχησαν στη δική μας ηρωική γενιά των 80ς (γυριστρούλα και Ευλαμπία) αλλά δε μου άρεσε που παρά την επιθυμία του κόσμου ο Βασίλης μας δεν άφησε τη Στέλλα να μας επισκεφτεί. Μου άρεσε επίσης που ο Σάκης (Μπουλάς) μας εξέφρασε με το 'και τι ζητάω και τι ζητάω,μια ευκαιρία στον παράδεισο να πάω' αλλά δε μου άρεσε που στον Αχέρωντα δεν αρκούσε για το πέρασμα με τη βάρκα απέναντι, μόνο ένας οβολός αλλά το τσουχτερό τους εισητήριο.Νομίζω δε ότι η εικόνα του ακροατή που επιθυμεί να ταξιδέψει στις μουσικής τη χώρα είναι γενικότερα λίγο έως πολύ παρεξηγημένη.Γιατί ο γλυκός μας Γιαννάκης (Ζουγανέλης) το θεσε πετυχημένα :''φεύγοντας αφήστε ένα ΕΥΡΩ στην είσοδο. Για σας δεν είναι τίποτα για μας όμως είναι 1500 ΕΥΡΩ.'' Οπότε αναρωτιέται ο θεατής ακροατής,δεν αναρωτιέται ; 'Πώς με βλέπουν δηλαδή, ως ενεργό συμμετέχοντα ή ως 1 π.χ. ΕΥΡΩ;'Και εδώ κολλάει ο στίχος από το ΊΣΩΣ του Βασίλη που λέει 'ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή σε΄ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι...' που δυστυχώς δε μας είπε γιατί εγώ ήθελα που πήγα να τους ακούσω να βγω από το σκοτάδι της καθημερινότητας που μας ακολουθεί σχεδόν παντού και να μην απολαύσω μόνο κάποιες ηλιαχτίδες μουσικού φωτός. Σας ασπάζομαι και σας χαιρετώ προς το παρόν. Και στην υγειά των μουσικών μας ταξιδιών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου