ΘΕΑΤΡΟ - ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ

ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ

'Αλλη μια ευκαιρία για τη δύναμη του θεατρικού σανιδιού να αναδειχτεί και να στηθεί μπροστά στη μαγεία της κινηματογραφικής αίθουσας χωρίς να υπολείπεται τίποτα στο δέος που προκαλεί στο θεατή, ο οποίος οδηγείται στην κάθαρση και αποχωρεί στο τέλος της παράστασης με αυτήν την υπέροχη αίσθηση ελέους να τον διακατέχει...
Η ταινία 'Αμφιβολία' έσπασε ταμεία με τα δαιμόνια υποκριτικής Μέρυλ Στριπ και Φίλιπ Σέυμουρ Χόφμαν να μαγεύουν κυριολεκτικά τους θεατές. Και εδώ στο θέατρο Μέλι, η Δήμητρα Χατούπη και ο Γιώργος Χριστοδούλου στους αντίστοιχους πρωταγωνιστικούς ρόλους, δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας, πλαισιωμένοι από μια δυνατή ταλαντούχα ομάδα συναδέλφων τους ηθοποιών. Ένα έργο με τόσο δυνατή υπόθεση που δίνει τη δυνατότητα στους ηθοποιούς του πραγματικά να ποιήσουν ήθος, εκπληρώνοντας το λειτούργημά τους. Πολύ καλή σκηνοθεσία του Γ. Μιχαηλίδη, της οποίας η δύναμη αναδεικνύεται μέσα παό το τελείως απέριττο σκηνικό. Δύο αντίπαλες δυνάμεις , αυτή της παλιάς, παραδοσιακής και βαθιά ριζωμένης πεποίθησης σχετικά με την πειθαρχία και το φόβο που οφείλουν να πλαισιώνουν τη διδακτική αποστολή των δασκάλων και από την άλλη η νέα δύναμη του μοντέρνου και πλαισιωμένου με ριζοσπαστικό αέρα δασκάλου που έρχεται να γίνει φίλος με το μαθητή , να τον πλησιάσει και να του σταθεί φιλικά.
Σοβαρά ερωτήματα συναντούν πρόσωπο με πρόσωπο το θεατή και ζητούν τις απαντήσεις τους. Μέχρι ποιο σημείο δικαιούται κάθε ενεργός πολίτης να κρίνει το συνάνθρωπο/συνεργάτη του μα βέση τις δικές του πεποιθήσεις; Ποια είναι η διαχωριστική γραμμή ελευθεριότητας, ελευθερίας και του κοινωνικά πρέποντος; Μέχρι ποιο σημείο είναι ελεύθερος ο καθένας μας να ασκεί το δικό του κοινωνικό/επαγγελματικό ρόλο χωρίς να επηρρεάζεται από τις προκαταλήψεις του τις βαθιά ριζωμένες στις κοινωνικές του καταβολές; Ποιοι είναι οι όροι που θα έπρεπε να ορίζουν την παιδαγωγική πολιτική μιας κοινωνίας; Υπάρχει political correct παιδαγωγική προσέγγιση και ποιος είναι αυτός που θα το ορίσει;
Κάθε νέα θέση προκαλεί την αντίθεση και μέσα από την αντιπαράθεση αυτή προκύπτει η νέα κάθε φορά θέση. Ένας αέναος κύκλος αλλαγής το κοινωνικό γίγνεσθαι. Πόσο έτοιμοι όμως είμαστε όλοι μας μαζί ως ομάδα και ο καθένας χωριστά όχι μόνο να βιώνουμε αλλά και να κρίνουμε τις αλλαγές άμα τη γενέσει τους; Με αυτό το ερώτημα ως πυρήνα του, ο συγγραφέας Τζον Πάτρικ Στάνλεϊ σε καθηλώνει με μια υπόθεση που ναι μεν διαδραματίζεται στο Μπρονξ το 1964, αλλά θα παραμένει πάντα επίκαιρο, γιατί σειρά ομόκεντρων κύκλων η ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης και τα ερωτήματα και διλήμματα της ανθρώπινης ύπαρξης πάντα το κέντρο...ένα έργο σταθμός...