Ένας κούκος (δεν) φέρνει την Άνοιξη;;;;;;

Ένας κούκος (δεν) φέρνει την Άνοιξη;;;;;; 

Ο κούκος (γνωστός στην επιστημονική κοινότητα ως Κούκος ο Ευρωπαϊκός, Common Cuckoo-''Cuculus Canorus) ως ένα από τα αποδημητικά πουλιά είναι κατ'αρχήν γνωστός για τη χαρακτηριστική του φωνή ''κου κου'' αλλά και τις μη συνηθισμένες αναπαραγωγικές του συνήθειες. Είναι γνωστό ότι ο κούκος γεννά τα φωλιά του σε αραιά διαστήματα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τα κλωσσήσει γι'αυτό και τα αφήνει σε ξένες φωλιές, συνήθως τις καρακαξοφωλιές. 

Συναντάμε κούκους σε ποικίλες δασικές περιοχές, σε θαμνώδη μέρη, σε αγρούς. Στην Ελλάδα ζει και αναπαράγεται κυρίως στο Κεντρικό και Νότιο Τμήμα της καθώς και στις πεδινές περιοχές του Βορά. Είναι ένα ευρύτατα διαδεδομένο πουλί στην Ευρώπη και Ασία το οποίο θεωρείται και από τα πλέον χρήσιμα μια και είναι από τα σπάνια εκείνα πουλιά που τρώνε τις τριχωτές κάμπιες των πεύκων.  

Αδιαμφισβήτητα ξεχωριστή λοιπόν η θέση του μέσα στο ζωικό βασίλειο, με εξίσου σημαντική θέση στις παραδόσεις μας και στον πολιτισμό μας. Λόγω των συνηθειών του έχει πυροδοτήσει τη δημιουργία πολλών παροιμιών αλλά και δημοτικών τραγουδιών και παραμυθιών, μονοπολώντας έτσι μεγάλο αριθμό ερμηνείας διαφόρων γεγονότων του ανθρώπινου βίου. 

Η εμφάνιση του κούκου έχει ταυτιστεί στη λαϊκή μας συνείδηση με την αναγγελία του ερχομού των χαρούμενων και ζεστών ημερών. Από παλιά οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι καλό να ακούσεις τη φωνή του κούκου τα χαράματα γιατί αυτό σημαίνει ότι η χειμωνιάτικη παγωνιά ετοιμάζεται να ΄΄πάει΄΄ σπίτι της. Σύμφωνα με την παράδοση όμως δεν είναι καθόλου καλό να ακούσεις τη φωνή του με άδειο στομάχι γιατί τότε κάτι κακό μπορεί να σου συμβεί. 

Η φωνή του κούκου λοιπόν θεωρείται ότι προειδοποιεί τα δέντρα να ετοιμαστούν για το γιορτινό μεθύσι της Άνοιξης και καλεί όλη τη φύση να ανοίξει τη χαμογελαστή αγκαλιά της για να ζεστάνει τον κουρασμένο από την κακοχειμωνιά αγρότη. 

Μα πολλές είναι οι φορές που μια όμορφη ανοιξιάτικη ημέρα δεν ακολουθείται από καλοκαιρία. Γι αυτό και ο λαός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ακούσεις ένα μόνο κούκο να υποδέχεται την Άνοιξη δεν αρκεί: ''Ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη''.

Μήπως όμως αυτός ο ένας, ο πιο τολμηρός κούκος που βιάζεται να κελαηδήσει είναι αυτό που χρειάζεται για να έρθει η αλλαγή στη ζωή μας;;; Γιατί μπορεί στη φύση σύμφωνα με τους νόμους της η αλλαγή να έρχεται έτσι και αλλιώς, άλλες φορές λίγο νωρίτερα και άλλες πάλι αργότερα μια και οι κλιματικές αλλαγές αποτελούν πια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, μα στη ζωή μας;;;

Καμία αλλαγή δεν έγινε έτσι απλά χωρίς το τολμηρό κελάηδημα ''ενός κούκου'' που άλλες φορές ήταν μια χούφτα φοιτητές που τόλμησαν να διεκδικήσουν τη δημοκρατία και άλλες πάλι ένας πεφωτισμένος ηγέτης που οραματίστηκε την ισόνομη και αξιοκρατική δημοκρατία για τους πολίτες της πόλης-κράτους του.

Και ίσως καμία αλλαγή να μην αξίζει τόσο όσο αυτή που οφείλεται στο όραμα και την προσπάθεια των τολμηρών, που μέσα στην ''βαρυχειμωνιά'' θα φανερώσουν το δικό τους όραμα για τη δική τους άνοιξη.