«Η Αρχή του
κακού», Μαρία Φακίνου, Καστανιώτης
Ραντεβού σήμερα με μία από τη νέα
γενιά γυναικών συγγραφέων του εγχώριου λογοτεχνικού μας προσκηνίου, τη Μαρία
Φακίνου. Κόρη συγγραφέων διατηρεί διακριτικό προφίλ και συναντά με την
ιδιαίτερη ''φωνή'' της και τη θεματολογία της τους φανατικούς αναγνώστες της με
μια νουβέλα 147 σελίδων που διαβάζεται απνευστί.
Μετά το πρώτο της πόνημα, ''Το
καπρίτσιο της κυρίας Ν.'' από τις εκδόσεις Καστανιώτη που της χάρισε την
υποψηφιότητα για το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού
«Διαβάζω», η Μαρία Φακίνου στήνει τώρα ένα σκηνικό με στοιχεία μαγικού
παραμυθιού, φανταστικής λογοτεχνίας, αστυνομικού μυστηρίου.
«Μια γυναίκα καταφθάνει στην παραθαλάσσια κωμόπολη Χ. τον Φεβρουάριο του
2000. Μόνες της αποσκευές μια μικρή βαλίτσα και μια γυάλα με δύο χρυσόψαρα.
Κατά την παραμονή της μια σειρά ανεξήγητα γεγονότα θα συμβούν: ακραίες καιρικές
συνθήκες, ένας μικρός σεισμός, η γέννα ενός παράξενου ζώου, μια ασυνήθιστη
κλοπή και, τέλος, ένας φόνος με άγνωστους θύτες. Η σύγκρουση μεταξύ των
κατοίκων μοιάζει αναπόφευκτη. Τι γυρεύει πραγματικά η γυναίκα στην κωμόπολη και
ποιος είναι ο άγνωστος άντρας τον οποίο ισχυρίζεται ότι περιμένει;»
Μια πολιτεία χωρίς όνομα με τους
πολίτες της να ονοματίζονται με βάση την ιδιότητά τους: ο Ταχυδρόμος, ο
Κρεοπώλης, ο Καφετζής, η γυναίκα του. Μια πολιτεία που λειτουργεί με βάση ένα
δικό της αυστηρά δομημένο κοινωνικό σύστημα το οποίο διαταράσσεται από την
άφιξη της άγνωστης. Σας θυμίζει κάτι;;; Ανεξαρτήτως του ρόλου που ο καθένας
υπηρετεί με θρησκευτική θαρρείς ευλάβεια και χωρίς ίχνος της παραμικρής αμφιβολίας
με την άφιξη της νέας γυναίκας ξεκινά η δημιουργία ενός δραματικού τριγώνου:
Καθένας κινείται ανάμεσα στα νήματα του διώκτη, του σωτήρα, του θύματος.
Αρχικά, ως σωτήρες, έδωσαν στη
γυναίκα μια καρέκλα για να περιμένει το χορδιστή. Της συμπαραστάθηκαν μα όταν ο
καιρός περνούσε άρχισαν να υιοθετούν το ρόλο του διώκτη. Μετά το δεύτερο
σημείωμα του χορδιστή που ενημέρωνε για τη μεγαλύτερη καθυστέρησή του ένιωσαν
εξαπατημένοι και βιώσαν το ρόλο του θύματος.
Τι έγινε στο τέλος και πώς
αντέδρασε μια κοινωνία που άλλοτε δείχνει να κινείται όπως επιτάσσαι η θρησκεία
της και άλλοτε αυτοδύναμα και αντίθετα στο προϋπάρχον σύστημα, μπορεί κάποιους
να ενθουσιάσει και κάποιους άλλους να θλίψει. Εξαρτάται τι προσδοκά ο καθένας.
Μα όποια και αν είναι η
κοσμοθεωρία μας για το κακό η κοινωνία που περιγράφεται από την κα Μ. Φακίνου
με τη διεισδυτική της ματιά και την αριστοτεχνική χρήση της περιγραφικής της
γλώσσας είναι η κοινωνία του σήμερα όπου ακόμα η διαφορετικότητα παλεύει με την
τάση μαζοποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου