Λέγεται ότι οι ενοχές εξαρτώνται κατά πολύ από την πίστη. Ο θρησκευόμενος έχει πάντοτε ενοχές. Ο άθρησκος πάλι σπανίως. Μα τελικά τι είναι αυτό που γεννά τις ενοχές; Είναι τα θολά τζάμια; Είναι τα φυτευμένα στο χώμα το απότιστο του μυαλού μ...ας κριτήρια μέτρησης της ηθικότητας των πράξεων μας; Μήπως πάλι είναι η χαρμολύπη του Ελύτη που αντικαθιστά το ξεκάθαρο, αγνό κλάμα ή γέλιο ενός παιδιού στη ζωή του ενήλικα; Και ποια είναι αυτά τα τζάμια που πρέπει να σπάσουν για να διαλυθούν τελείως, ολοκληρωτικά οι παραμορφώσεις των ενοχών; Είναι οι φόβοι μας; Είναι τα πρέπει μας; Είναι η λανθασμένη, θολή άποψη σχετικά με το τι σημαίνει να μένει κανείς πιστός στις επιλογές του;
Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι υπάρχουν εν(τός) μας και καραδοκούν στη γωνία, ναι εκεί που συναντιέται ο ούριος άνεμος της επιθυμίας, της ελεύθερης βούλησης με τις επιταγές της λογικής που οι άλλοι διαμορφώνουν για μας πριν από εμάς.
Είναι ο Γολγοθάς μας ή ο Γόρδιος δεσμός μας;
Επιλέγω την εκδοχή του Γόρδιου Δεσμού. Όχι γιατί δειλιάζω στην προοπτική επεξεργασίας και απενεχοποίησης που ελλοχεύει το ανέβασμα του Γογλοθά , αλλά απλώς γιατί πιστεύω στην απόλυτη αλήθεια που κρύβει κάθε επιθυμία μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου