Όταν πετάς στα 35.000 πόδια... Της Μαρίας Παπαμαργαρίτη ■ mpapamar.blogspot.com

Όταν πετάς στα 35.000 πόδια...

Το ύψος είναι μια έννοια σχετική. Αλλά βέβαια το ύψος σε σχέση με την επιφάνεια της γης είναι μια έννοια πιο αντικειμενική. Και είναι και μια έν-νοια που φέρνει στο μυαλό μας εικόνες ομορφιάς. Όπως λέει και ο γνωστός στους περισσότερους στίχος μας «Όταν
κοιτάς από ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά».

Λοιπόν σήμερα γιορτάζουμε τον έρωτα. «Πφφ», θα κάνετε κάποιοι,..
«Αχ, ναι», θα αναστενάξουν κάποιοι άλλοι, «ε και;», θα ρωτήσουν και
οι μη ερωτευμένοι. Πολλές οι αντιδράσεις αλλά και οι ελλείψεις αντίδρασης. Το θέμα όμως είναι ότι σήμερα εορτάζεται ο έρωτας.

Γι’ αυτό και εγώ αφιερώνω τις λέξεις μου στα 35.000 πόδια. Το ύψος όπου κατά προσωπική του δήλωση, πετάει ένας πρόσφατα ερωτευμένος φίλος, ο Selir.  Ο Selir (καλλιτεχικό του ψευδώνυμο που προέκυψε από τον πλατωνικό μα ασίγαστο έρωτά του με τους αριθμούς)  ερωτεύτηκε, και στο γραφείο που εργάζεται ανελλιπώς σε καθημερινή βάση, το δηλώνει απερίφραστα και με χαμόγελο πλατύ.

«Ξέρετε πού βρίσκομαι τώρα; Πετάω. Πετάω στα 35.000 πόδια». Ίσως δεν έχει βγει ακόμα από την τροχιά της γης, μα το σίγουρο είναι ότι προς τα εκεί οδεύει. Και επειδή οι διαφυγές δύσκολα πραγ-
ματοποιούνται τη σήμερον ημέρα, και επειδή όπως και να το κάνου-με το να πετάς είναι όμορφο, εύχομαι σε όλους μας να πετάξουμε σήμερα λίγο πιο ψηλά. Γιατί ακόμα και αν δεν δυνάμεθα να φθάσουμε να 35.000 πόδια, αν τολμήσουμε να ανοίξουμε τα φτερά μας... ε, λίγο
πιο ψηλά θα βρεθούμε και οι πατούσες μας μπορούν έστω και στιγμιαία να αιωρηθούν.

Τώρα βέβαια θα μου πείτε ότι εάν το βέλος του έρωτα δε μας χτυπή-σει, πώς θα πετάξουμε; Το σκέφτηκα και αυτό. Το σκέφτηκα με αφορμή την παρασουρτική (νέα λέξη για καθετί που παρασέρνει) χαρά του Selir. Δεν χρειάζεται όλοι να πετάξουμε για τον ίδιο λόγο. Μπορεί σε κάποιους η ώθηση να δοθεί από το βέλος του έρωτα, μπορεί σε άλλους από ένα αναπάντεχα ευχάριστο συναπάντημα, μπορεί από την ιδέα της πιο πρωτότυπης αμφίεσης που συνελήφθη από τη σκέψη τους εν όψει του καρναβαλιού, μπορεί απλώς και από τον καφέ που τους έφερε ο συνάδελφος κέρασμα στο γραφείο…

Το να μην μπορείς να πετάξεις είναι άσχημο. Το να στερείς από τον εαυτό σου όμως τη δυνατότητα να πετάξεις ενώ σου δίνεται απλόχερα από τον αέρα που αναπνέεις είναι θλιβερό. Πάντα υπάρχει ένας λόγος ή τουλάχιστον μια αφορμή για να πετάξεις. Σήμερα εύχομαι να την αδράξετε… Από τα δανεικά ιδαν(ε)ικά 35.000 πόδια που βρέθηκα μέσω του φίλτατου φίλου μου, μας εύχομαι καλές πτήσεις!