Λέξεις απόλυτες και τελεσίδικες όπως το 'ποτέ' πορεύονται χέρι-χέρι με τους κοινούς θνητούς φορτωμένες με τη μοίρα την αντιφατική της διττής τους φύσης.
Είτε χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε μια προσπάθεια να διασφαλίσε ο άνθρωπος την επίδειξη της δύναμής του απέναντι στη ροή των γεγονότων - 'εγώ ποτέ δε θα πω ψέματα'- αλλά και της αδιαμφισβήτητης ικανότητάς του να θέτει τα όρια των πράξεων του και να αυτοπεριορίζεται ηθελημένα , είτε πάλι δε χρησιμοποιούνται καθόλου...γιατί;
μα γιατί απλούστατα θέλουν οι άνθρωποι να διαλαλήσουν τη διευρύτητα της σκέψεώς τους και το ανοιχτό τους μυαλό. Σε μια ζωή που ακόμα και οι νόμοι της φύσης έχουν ανεπιστρεπτί παραβιαστεί, πώς μπορείς να θέτεις απαράβατους όρους και να είσαι απόλυτος; Σε μια εποχή που η ταμπέλα της δεν είναι άλλη από τη μεταβλητότητα που όμως δεν εμπεριέχεται σε πλαίσιο λογικής και κανόνων, πώς μπορείς για παράδειγμα να αποκλείσεις το ίσως και να επιλέξεις το ποτέ;;;
Και όμως μπορείς αν το θελήσεις. Γιατί τελικά αυτό που μετράει δεν είναι η αντικειμενική αλήθεια σχετικά με το αν τα 'πάντα ρει' έστω και με βάση κάποιους κανόνες αλλά η αξία της πίστης. Έχει ανάγκη ο άνθρωπος να χαρτογραφήσει τα σύνορα της προσωπικής του χώρας για να μην καταντήσει έρημη. Κάθε σύνορο είναι μια πίστη σε κάτι ότι δε θα συμβεί γιστί δε θα το επιτρέψει ...και είναι αυτή η ανάγκη της πίστης του σε κάτι που δίνει νόημα στο απόλυτο του ποτέ.
Μεγαλώνοντας όμως σε αυτή τη χώρα μας, τη χώρα του 'ποτέ' δοκιμάζεται η πίστη μας στο σταθερό και αναλλοίωτο που θέλουμε να οριοθετήσουμε...γιατί αρχίζει το 'ποτέ' στο πλαίσιο της μανίας που μας καταδιώκει να κατακτήσουμε μικρές νίκες να χρησιμοποιείται καταχρηστικά ...και το χειρότερο να τίθεται σε ανοιχτή διαμάχη με άλλες ισοδύναμες εξίσου απόλυτες έννοιες όπως η λέξη ΄ίσως' !!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου