ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ - ΠΩΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ;;;

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πόσοι από τους ενήλικους φίλους σας μοιράζονται μαζί σας τον πόνο του υπερπροστατευτισμού που βίωσαν στα παιδικά τους χρόνια; Και για να προχωρήσουμε λίγο ακόμα... έχετε αναλογιστεί πόσοι από εσάς συνεχίζετε έστω και ασυνείδητα το ίδιο ¨λάθος¨; Η συντροφιά μας σήμερα απορεί με αφορμή ερώτηση που ξεστόμισε παιδικό στοματάκι σε φιλικό τραπέζι και την εμβρόντητη φάτσα των γονιών που ξαφνικά έπρεπε να εξηγήσουν με τρόπο προσεχτικό στο παιδί τους αυτά που είχε ακούσει από το μεγαλύτερης σε ηλικία αγόρι που έπαιζε μαζί του. Έτσι λοιπόν αναρωτήθηκα...πόσοι από εμάς και με ποιο τρόπο έχουμε ασχοληθεί με το να συζητήσουμε αυτό που βιώνουμε στη χώρα μας; Δεν είναι ωραίο να εθελοτυφλούμε ή να θυμόμαστε το πρόβλημα και να ξεσπάμε στις 8.30 ή λίγο νωρίτερα κάθε βράδυ όταν ακούμε ειδήσεις στο σπίτι. Δεν είναι επίσης ωραίο να εκφραζόμαστε όπως μάς βολεύει ή μάς ξαλαφρώνει την ώρα που οι οικονομικές υποχρεώσεις βαρύνουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό ή την ώρα που καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε στις όποιες υποχρεώσεις. Δεν είναι ωραίο γιατί έτσι πιστεύω ότι αυτό στο οποίο συμμετέχουμε είναι ένας φαύλος κύκλος. Μία θολούρα σχετικά με τη λέξη ¨κρίση¨και τα όποια κοσμητικά επίθετα τα παιδιά μας ακούν για τους πολιτικούς μας ή άρπαγες του δημοσίου βίου δε βοηθά σε τίποτα παρά στην εμφύτευση από την τρυφερή παιδική ηλικία μιας θολής άποψης σχετικά με αυτά που συμβαίνουν και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Έχουμε ευθύνη στη δημιουργία των πολιτών του αύριο. Και η ευθύνη μας αυτή αγαπητοί μου ξεκινά από το σπίτι μας. Καλούμαστε να δώσουμε εξήγηση για το παράλογο που βιώνει η χώρα μας. Καλούμαστε να χρησιμοποιήσουμε τα διδάγματα που μάς προσφέρει το σήμερα για να επανεφέρουμε τις αξίες που έχουν εκλείψει από την καθημερινότητά μας. Στην Ελλάδα γίνονται κάποια άσχημα πράγματα. Και καιρός είναι σιγά σιγά να μάθουμε να τα εξηγούμε, να τα προσεγγίζουμε, να ξέρουμε πώς θα τα αντιμετωπίσουμε χωρίς να φοβηθούμε ή να μαυρίσει η ψυχή μας. Σκεφτόμουν ότι ο ωραιότερος τρόπος για να μάθουν τα παιδιά μας από μικρά την έννοια του ενεργού πολίτη είναι να βρούμε το σκονισμένο ¨Παραμύθι χωρίς όνομα¨ στην δική μας παιδική βιβλιοθήκη και να το διαβάσουμε παρέα με τα μικρά αλλά και μεγαλύτερα παιδιά μας. Να θυμηθούμε ότι καμία χώρα δεν διαφέρει σε τίποτα σε ό,τι αφορά την πρόοδό της. Ό,τι γίνεται εντός τους σπιτιού οφείλει να γίνεται και σε ευρύτερο παλίσιο. Νοικοκύρεμα και τήρηση των υποχρέωσεών μας. Νομίζω ότι η Κρίση αυτή που αντιμετωπίζουμε ως πολίτες της σημερινής εποχής είναι η ευκαιρία μας για να χτίσουμε πιο ουσιαστική γέφυρα επικοινωνίας με τα παιδιά μας και τις μελλοντικές γενιές. Είναι ευκαιρία να μαθητεύσουμε όλοι σε αυτό που η ζωή δύναται να μάς διδάξει. Δεν υπάρχει άσχημο ή κακό που δικαιολογείται να έχει τη δύναμη να μάς οδηγεί στα Τάρταρα της απαισιοδοξίας. Υπάρχει άσχημο και κακό για να το λύσουμε, να το ξορκίσουμε και πάνω στις στάχτες του να ανθίσει το καλό. Τι γίνεται στην Ελλάδα; Δημιουργούμε και πιστεύουμε παρέα με τα παιδιά μας, αυτό γίνεται και παιδιά μου μάθετε να αξίζετε αυτό που λέτε ότι δικαιούστε! Σημείωση: Το ανωτέρω κείμενο αποτελεί επαναδημοσίευση του πρωτοεμφανιζόμενου άρθρου μου με θέμα «Μαμά, Μπαμπά τι γίνεται στην Ελλάδα; ...» από τη μόνιμη στήλη μου Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΑΣ στην εβδομαδιαί εφημερίδα ΤΕΤΑΡΤΟ ημερομηνίας 16.03.2012.